Tac Mahal Tehlike Altında

Hindistan’ın en çok ziyaret edilen, en ünlü ve en sembolik ulusal anıtı olarak bilinen  400 yıllık Tac Mahal, bazı aşınma ve yıpranmalarla baş başa. Çatlaklar ve renkli lekeler daha belirgin hale geliyor, bir zamanlar inci beyazı mermerin birkaç tonu çoktan kaybedilmiş ve ziyaretçiler artan sıklıkta görülen tehlikelerle ilgili sorular sormaya başlamış.

Her zamanki ilginç gerçeği ortaya çıkarmak için, kılavuzlar görünür hasarla ve hükümetin güzelliğini korumak için neden adım atmadığı ile ilgili zor sorulara cevap vermek zorunda kalıyorlar. Çevreciler, devlet kurumları ve özel sektörler arasında bir itme ve çekme tartışmasının ardından, bu konu uluslararası bilince ulaştı. Tartışmalar, dünyadaki en çok ziyaret edilen turistik yerlerden birini muhafaza etmekle ilgili olmakla birlikte, iklim değişikliği, hükümet düzenlemeleri ve özel çıkarlar hakkında daha geniş bir alana yayılıyor.

Hava Kirliliği

Hindistan bir bütün olarak dünyanın en acil kirlilik sorunlarından birine sahiptir ve Agra’daki (Tac Mahal’ın bulunduğu yer) hava kalitesinin az kalır yanı yok! 40 yıl önce 1978’de, çalışmalarda havada yüksek düzeyde sülfür dioksit bulunmuştu. Sülfür dioksit, doğal olarak solunum ve halk sağlığı açısından sorunlar yaratırken aynı zamanda havadaki nem ile birleşerek Tac Mahal’in çürümesine neden olan asit yağmuruna neden oluyor. 1984 yılında, bilim insanlarının asit yağmuru ve Tac Mahal’in renk değiştirmesini, yakın kimyasal endüstrilere ve rafinerilere atfetmesi altı yıldan daha az sürdü.

Su Kirliliği ve Su Seviyelerinde Düşüş

Taj Mahal, Himalayalardan (Mussoorie yakınlarında) 1.440 km uzağa, Yeni Delhi’ye ve sonunda Agra’ya doğru uzanan devasa bir kolu olan Yamuna nehrinin yanında yer alıyor. Tac Mahal bölgesindeki su yolu, dünyadaki en kirli su yollarından biridir. Sadece Agra’da kanalizasyon kanallarını nehre attıran yaklaşık 90 sanayi tesisi bulunuyor. Sonuç olarak, balık popülasyonu büyük ölçüde azalmış ve sinekler, sivrisinekler ve diğer böcek popülasyonları (genellikle balıkların tükettiği) yaygınlaşmış. Onların pislikleri, Tac Mahal’in yavaş yavaş bozulmasının başka bir büyük sebebi.

Çevre bölgelerdeki popülasyonlar çoğaldığında, Yamuna nehri çeşitli yerlere yönlendirildi ve hasar gördü. Şimdi bina tarafından akan şey, eskiden olduğu gibi akan bir akım. Şaşırtıcı bir şekilde, bu, binanın yapısal bütünlüğü üzerinde kötü sonuçlar doğurmuş. Tac Mahal’in temeli, suya batırılması gereken ahşap plakalarla inşa edilmiştir. Ahşabın büyük bir kısmı suyun üzerinde çok fazla zaman harcadığından, parçalara ayrılmaya, çatlamaya ve kırmaya başlamış. 1980’lerde, muson öncesi sular yer seviyesinin 49 metre altındaydı. Bugün, Uttar Pradesh hükümetine göre, seviye, zemin seviyesinin 34 metre altında kalıyor. Tahtaların çoğu şimdi ortaya çıkmış ve gücünü kaybediyor.

Hükümet Yönetmeliği

1980’lerde çevre toplumundan yıllarca süren aktivizmden sonra, Hindistan Yüksek Mahkemesi kirliliğin etkilerini hafifletmek için bir önlemler listesi hazırladı. Endüstrilere sadece doğal gazı kullanmaları emredildi, dizel yakıt ve kömür üzerine bir yasak getirildi ve yakındaki nehirde çamaşır yıkamak da yasaklandı. Ağır sanayiyi uzak tutan Tac Mahal’i çevreleyen kilometrelerce kurulmuş “özel bir dışlama alanı” bile bulunuyordu.

Maalesef hiçbir şey değişmedi. Dizel motorlu arabalar ve endüstriler sürekli faaliyette, zehirli elementler havaya karışmaya devam ediyor ve “Taj’ı koru, Endüstrileri kurtar” sloganıyla yerel bir hareket bile ortaya çıkmış.

Çözüm Bulmak

Tac Mahal’in bozulması göz önüne alındığında, bakım ve koruma yolundaki çalışmaların yasaların uygulanmasıyla ilgili olması gerektiği açıktır. Bilim var, hükümet kararları var, fakat çekiş gücü kazanmak için mücadele eden bir uygulama yok. Atık yönetiminin üstesinden gelmek için birkaç komite kuruldu, ancak birçok bölge sakini bu konuda iyimser değil. Gerçek eylem yapılmadıkça, Tac Mahal’in karşılaştığı tehlikelerin büyümesi muhtemel.