Yurt dışında okumak bir öğrencinin elde edebileceği en iyi şeydir! Hem kültürel hem de akademik açıdan öğrenciyi geliştiren yurt dışı programlarının en ünlüsü Erasmus! Girilen sınavlar, mülakatlar sonucu dahil olunan Erasmus programında gidilen ülkeye adapte olmak ilk aylar zor olsa da ayrıldıktan sonra ağlayanların sayısı daha fazla! Öğrencinin ruhunun, alkol dayanıklığının, sabrının, bilgi birikiminin değiştiği erasmus programı insanın dünyaya başka bir pencereden bakmasını sağlıyor.

Ekşi sözlük (post erasmus syndrome) “archido”:

şu an içinde bulunduğum sendrom, her gün saatlerce süren yabancı arkadaşlarla yapılan skype konuşmaları, her gün birinin seni arayıp ne kadar üzgün olduğunu ne kadar özlediğini söylemesi, her gün birinin seninle partilerde çekildiği o mutlu anların fotoğraflarını paylaşması… en beteriyse hiç bir zaman geri dönemeyeceğini bir daha o anları yaşayamayacağını bilmek, kendini o zaman ne kadar mutlu olduğunla avutmaya çalışmak ama nafile. ülkendeki erasmus grubunun içine girmeye çalışmak ama onlarla geçen her saniyede hayır biz böyle değildik demek… netice elde kalan mutlu anlar, yakın arkadaşlıklar ve fotoğraflar ve asla geçip gitmeyen o acı ‘bitti’ gerçeği…

Fakat özellikle uzun bir süre erasmus yaptıysanız eve döndükten sonra artık hiçbir şeyin eskisi gibi olmadığını veya aynı hissettirmediğini anlayabilirsiniz. Genelde herkesin başına gelen bu yan etkiler en kısa zamanda seyahat edince hafifliyor!

Her şey daha sıkıcı gelir.

Erasmustayken yeni insanlarla tanışmak, yeni yerler keşfetmen artık günlerinin bir parçası haline gelmişti. Fakat döndüğünde her şey yerli yerinde, herkes bıraktığın gibi…

Etrafınızda olan şeyleri idrak etmekte biraz zorlanabilirsiniz.

Herkes ana dilini konuşuyordur ve sen erasmusta sinirlendiğin zamanlardaki gibi küfür edemiyorsundur.

Yaşadığın şehirdeki mekanların neden erken kapandığını anlayamazsın.

Birbirinden eşsiz partiler, sınırsız dans, ucuz içki ve devasa clublar. Hepsi uçtu gitti ve yerini erken kapanan mekanlara, kocaman hesaplara bıraktı…

Valizini yerleştirirken alışkanlıklarından kolay kolay vazgeçemezsin.

EasyJet veya RynAir ile uçanlar bilir ufacık bir çantaya neler konulabileceğini.

Ülkedeki otel fiyatlarının neden bu kadar pahalı olduğunu sorgularsın.

Ulan biz 7€’ya fıstık gibi hostellerde kalıyorduk! 100 liraya geceliği ne yav?

Konuşurken araya yaşadığın ülkenin dilini veya İngilizceyi katarsın.

Aslında ülkemizde dikkat çekmek için böyle konuşanlar var, fakat sizler bambaşkasınız!

Yaşadığın şehirdeki hiçbir binayı sevmezsin.

Erasmus süresince her yerde şato gibi apartmanlar, saray gibi evler gördüğün için 50 katlı bir bina bile artık dikkatini çekmez.

Alışveriş yaparken birazda olsa zorlanırsın. Kimi zaman euroya yaşadığın ülkenin para birimine çevirmeye çalışırsın.

Çapraz kur hesaplamaları havalarda uçuşur!

Memleketini çokta özlemediğini yavaş yavaş anlarsın.

Bunca gürültü, kavga, düzensizlik senin o güzel düzenli, eğlenceli ve yorucu hayatını özlemeni sağlar.

Geceleri sokaklarda rahat rahat yürüyemezsin.

Erasmusta gece 4’te olsa 5’te olsa rahat rahat gezdiğin o günleri unutursun.

Döndüğün okulun eğitim sistemini sorgulamaya başlarsın.

Ağğğbi orada ezbere dayalı değil, öğrenmeye dayalı. Tamam sınav var ama böyle diiil!

Avrupa maceralarını dinleyen insanların triplerini anlamakta zorlanırsın.

• Olum yola iniyorsun, direk arabalar duruyor.
• off tmm iyi ki avrupayı gezdin..

Gidip gezdin, eğlendin diyenleri anlayamazsın.

Çünkü onlar senin ne kadar zor derslerinin olduğunu, ne kadar yoğun projelerde çalıştığını, ilk aylar çektiğin zorlukları bilmezler. Nedeni ise eğlence fotoğraflarıyla dolu olan Facebook hesabındır.

Orada yaptığın, insanları şaşırttığın yemekler artık kimsenin ilgisini çekmiyordur.

Yaşadığın ülkenin veya şehrin yöresel yemeklerini yabancı arkadaşlarına bir güzel yapıp sundun ve parmaklarını yediler! Sonrasında her zaman yemek yapman istenildi, kendini özel bir şef gibi hissettin. Fakat dönünce kimse sana güzel bir mantı yaptığın için övgüler yağdırmayacak.